Ik moet toegeven dat ik flink heb moeten zoeken van de naam van de artiest achter deze “La Giostra” (“De Carrousel”), maar toen ik dat eenmaal gevonden had en kon beginnen te luisteren, was ik wel meteen onmiddellijk verkocht en compleet ingepalmd door de variatie van wat de plaat te bieden heeft. Kërkim, de bandnaam, schijnt in het Albanees “zoektocht” te betekenen is een vijftal uit de Italiaanse regio Puglia, dat zich, bij de formatie in 2012 tot doel stelde op zoektocht te gaan naar de oorsprong van de verschillende muziekstijlen, die rond het Middellandse Zeebekken gespeeld worden en proberen uit te zoeken welke reis die muziekjes al achter de rug hadden. Van het Midden-Oosten tot de Flamenco, van de Balkan tot Salento en van Griekenland tot Albanië…het was de muzikanten opgevallen dat er nogal wat gelijkenissen waren en zijn tussen een aantal muzieksoorten, die doorgaans met deze of gene regio geassocieerd worden. Muziek is een reizend gegeven en de band wilde proberen inzicht te krijgen in die bewegingen. Een jaar of vijf geleden bracht het vijftal al een titelloze plaat uit rond datzelfde thema en nu zijn ze er dus terug, met een soort “uitdieping’ van dat oorspronkelijke opzet.

Daartoe namen ze acht nummers op, een mix van een paar zelfgeschreven nummers met een zestal bewerkingen van min of meer bekende nummers uit het gebied waar hun aandacht naartoe ging en zo herken je bijvoorbeeld “Ya Rayah”, van Dahmane El Harrachi, maar wereldberoemd gemaakt door wijlen Rachid Taha. Dat nummer, dat hier herdoopt wordt tot “Tu Che Parti”,is zowat het lijflied geworden van mensen die begaan zijn met migratie of zelf migrant zijn. Ook van “Zapievala” herken je de melodie en”Tre Tzigani”hoorde ik ook al wel eens eerder, al weet ik totaal niet bij welke Roemeense fanfare ik het moet gaan zoeken. Hie dan ook: “Tzigani” zijn bij uitstek en per definitie menzen die constant onderweg en op reis zijn en het nummer past dus naadloos in het repertoire hier. “Lulle Lu” stond recent nog op de nieuwe plaat van het Barcelona Gypsy Balkan Orchestra” Het Albanees van oorsprong en handelt ook al over het missen van een geliefde die niks meer van zich laat horen. Afsluiter “More Socol Pie” heeft zijn oorsprong dan weer in Macedonië, maar wordt tegenwoordig van Bulgarije tot Servië gezongen.

Om maar te zeggen: dit vijftal is niet te beroerd om heel diep te gaan in zijn zoektocht. Nu ze beschikken ook over een fijn instrumentarium om vele genres aan te kunnenVincenzo Grasso speelt Klarinet en sax, Maurizio Pellizzari doet gitaar, mandoline en saz, broer Francesco houdt het bij de drums, Manuela Salinaro is dan weer percussioniste en Bruno Galeone schittert op trekharmonica. Daar waar de vijf het nodig achtten, konden ze een beroep doen op een schare van gastmuzikanten. Die opnoemen zou ons te er leiden, maar ik tel een achttal. Dat levert een heerlijke plaat op, die van A tot Z uitermate knap gespeeld en gezongen is en die duidelijk maakt waar het bij muziek om draait: het is ’s mensen beste kameraad en reist met hem de halve wereld rond. Heerlijke stuff, deze plaat, en ik kijk uit naar het moment dat ik Kërkim live op een podium zal kunnen zien!

(Dani Heyvaert)